‘Geef me de ruimte'

Literair journalist Vivian de Gier brengt Thea Beckman opnieuw tot leven zoals ze was: een gedreven vrouw die, ongeacht wat anderen daarvan vonden, altijd haar eigen weg koos. Scholieren gingen door haar boeken geschiedenis studeren. Ze wilden schrijver worden, of troubadour. Ouders noemden hun pasgeborenen Hasse of Thura. En als de kinderen haar romans uit hadden, lazen hun ouders en grootouders ze daarna. Met haar avontuurlijke jeugdromans vol eigenzinnige, vrijgevochten personages vernieuwde Thea Beckman (1923-2004) de naoorlogse jeugdliteratuur en veroverde ze de harten van generaties lezers, jong én oud. Ze wist al op haar elfde dat ze schrijfster wilde worden. Maar dat ze een van de bekendste en meest geliefde kinderboekenschrijvers zou worden was allesbehalve vanzelfsprekend. Haar jeugd in Rotterdam werd getekend door armoede als gevolg van de economische crisis in de jaren dertig en de Tweede Wereldoorlog. Dat zette een streep door haar wens te gaan studeren. Maar vastberaden als ze was, wist ze op eigen kracht te bereiken wat ze voor ogen had. In ruim vier decennia bouwde Thea Beckman een rijk en veelzijdig oeuvre op met klassiekers als Kruistocht in spijkerbroek en Geef me de ruimte! Haar boeken hadden ook een grote vormende invloed op generaties lezers. Dat het oké is om jezelf te zijn, ook als je 'anders' bent, en dat je de vrijheid hebt om zelf te beslissen over je leven en lot - dat is wat zij haar lezers meegaf.